جامعه شناسی
ملیحه شهرستانی؛ احمد اعتمادی؛ محسن سلیمی
چکیده
پژوهش حاضر با هدف بررسی اثربخشی آموزش رویکرد تلفیقی شناختیـ رواننمایشگری بر اصلاح باورهای ارتباطی ناکارآمد زنان متأهل صورت گرفت. جامعۀ آماری این پژوهش کلیۀ زنان متأهل ساکن خوابگاههای دانشگاه علامه طباطبایی در سال 1390 بودند. سی نفر که بالاترین نمره را در سیاهۀ باورهای ارتباطی بهدست آورده بودند به صورت تصادفی انتخاب و در دو گروه ...
بیشتر
پژوهش حاضر با هدف بررسی اثربخشی آموزش رویکرد تلفیقی شناختیـ رواننمایشگری بر اصلاح باورهای ارتباطی ناکارآمد زنان متأهل صورت گرفت. جامعۀ آماری این پژوهش کلیۀ زنان متأهل ساکن خوابگاههای دانشگاه علامه طباطبایی در سال 1390 بودند. سی نفر که بالاترین نمره را در سیاهۀ باورهای ارتباطی بهدست آورده بودند به صورت تصادفی انتخاب و در دو گروه آزمایش و کنترل جایگزین شدند. ابزار استفادهشده در این پژوهش سیاهۀ باورهای ارتباطی زناشویی (RBI) است. روش تحقیق شبهآزمایشی بود و از طرح پیشآزمون و پسآزمون با گروه کنترل استفاده شد. گروه آزمایش در نه جلسه، هر هفته یک جلسه، آموزش با رویکرد تلفیقی شناختیـ رواننمایشگری شرکت کردند. پس از اتمام برنامه آموزشی، از هر دو گروه پسآزمون به عمل آمد. یافتههای تحقیق با استفاده از روش تحلیل کواریانس تجزیه و تحلیل شدند. نتایج نشان داد که آموزش رویکرد تلفیقی شناختیـ رواننمایشگری بر اصلاح باورهای ارتباطی ناکارآمد زنان متأهل در گروه آزمایش مؤثر بوده است.