ادبیات
اروی عاصی؛ مهسا رون
چکیده
نقد فمینیستی به بازتاب مسائل زنان و یا عقایدی که در متن درمورد زنان اظهار شده‌است، می‌پردازد. «زنانه‌نویسی»، با تمرکز بر تفاوت‌های گفتار و نوشتار مردان و زنان، از نظریه‌های کاربردی در نقد ادبی فمینیستی است. در پژوهش حاضر، زبان و محتوای دو نشریه ویژه زنان در عهد مشروطه، دانش و شکوفه، از منظر رویکرد فمینستیِ «زنانه‌نویسی»، ...
بیشتر
نقد فمینیستی به بازتاب مسائل زنان و یا عقایدی که در متن درمورد زنان اظهار شده‌است، می‌پردازد. «زنانه‌نویسی»، با تمرکز بر تفاوت‌های گفتار و نوشتار مردان و زنان، از نظریه‌های کاربردی در نقد ادبی فمینیستی است. در پژوهش حاضر، زبان و محتوای دو نشریه ویژه زنان در عهد مشروطه، دانش و شکوفه، از منظر رویکرد فمینستیِ «زنانه‌نویسی»، برپایة دیدگاه زبانشناسانی همچون میلز و لیکاف و به روش توصیفی ـ تحلیلی، بررسی شده‌است. نتایج پژوهش نشان می‌دهد گرچه قلم زنان روزنامه‌نویس، در اولین نشریات ویژه زنان، چندان رنگ‌وبوی فمینیستی ندارد اما مؤلفه‌های سبک نوشتار زنانه همچون فراوانی واژگان مبهم، بهره‌گیری از قسم، کاربرد تشدیدکننده‌ها و قیود تردید‌نما و تعابیر عاطفی زنانه در سطح واژگانی و به‌کارگیری جملات کوتاه، معترضه یا دعایی، آوردن جملات ناتمام و جملات پرسشی در سطح نحوی قابل توجه است. زنان روزنامه‌نویس در حوزة محتوایی نیز، با پرداختن به مضامینی متمایز با موضوعات بازتاب‌یافته در نشریات مردان همچون لزوم سوادآموزی زنان، حفظ‌الصّحه و بهداشت زنان، احترام به تمایلات آنان در انتخاب همسر و اصلاح رفتار مردان در تعامل با آنان در خانواده و اجتماع، و مقایسه وضعیت زنان ایرانی با زنان کشورهای پیشرفته، مطالبات فردی و اجتماعی خود را پی گرفته‌اند.
