هنر
مطالعۀ نقش زنان در ادبیات ‌نمایشی دوران تکوین در ایران براساس تحلیل و گفتمان انتقادی نورمن فرکلاف

میترا علوی طلب

دوره 15، شماره 1 ، اردیبهشت 1402، ، صفحه 119-139

https://doi.org/10.22059/jwica.2022.342582.1788

چکیده
  حضور شخصیت‌های زن در نمایشنامه‌های دوران تکوین ادبیات‌ نمایشی ایران، یعنی قرن سیزدهم و اوایل قرن چهاردهم، حالات و جلوه‌های متفاوتی یافته و به‌شکلی متناقض‌نما[1] طرح شده است. دگرگونی‌های جامعه‌شناختی در سدۀ سیزدهم خورشیدی که حاصل رویارویی با جهان غرب بود، رشد موقعیت زنان را ضروری می‌کرد و به ترس و اضطرابی دامن می‌زد که با برجسته‌شدن ...  بیشتر

هنر
بررسی مقولۀ «میل» و بازقلمروسازی «زنانگی» در یرما با تکیه بر آراء دلوز و گاتاری

زهرا طاهری

دوره 14، شماره 4 ، دی 1401، ، صفحه 545-564

https://doi.org/10.22059/jwica.2022.342995.1790

چکیده
  مقالۀ حاضر به‌‌بررسی مفهوم «میل» و تأثیر آن بر بازتعریف ساختارهای فرهنگ جنسیتی حاکم می‌پردازد. نویسنده با استفاده از رویکرد مطالعات فرهنگی و با بهره‌گیری از نظریات منتقدانی نظیر دلوز و گاتاری در پی پاسخ به این پرسش بنیادی است که چگونه مفهوم «میل» زنانه مولد است و می‌تواند با رقم‌زدن نوعی «شدگی» گفتمان دوانگاره‌محور ...  بیشتر

هنر
بازیابی کارناوالیته در نمایشگری عروسک‌های زنده

شیوا مسعودی؛ نفیسه سعادت

دوره 14، شماره 3 ، مهر 1401، ، صفحه 333-354

https://doi.org/10.22059/jwica.2022.333394.1712

چکیده
  عروسک‌های زنده اصطلاحی برای دختران جوانی است که با عمل‌های جراحی و آرایش‌های سنگین خود را به شکل عروسک‌های بازی‌ همچون باربی در می‌آورند و با گذاشتن عکس یا فیلم از ژست‌های حرکتی و رفتارهای خود در شبکه-های اجتماعی نمایشگری می‌کنند. در این نوشتار با بازخوانی کارناوال و کارناوالیته از منظر باختین، مرگ، نقاب، دیوانگی (نمود یافته ...  بیشتر