[1] افشانی، علیرضا؛ ذاکری، راضیه (1391). «مطالعۀ تطبیقی میزان احساس امنیت اجتماعی زنان و مردان ساکن شهر یزد»، فصل‌نامۀ زن در توسعه و سیاست، دورۀ10، ش3، ص145ـ162.
[2] الماسی، نفیسه و همکاران (1389). «رابطة سبک زندگی و رضایت زناشویی در ورزشکاران و مقایسة آن با افراد عادی»، مدیریت ورزشی، ش 5، ص73ـ87.
[3] آقایی، اصغر؛ ملکپور، مختار؛ مصور، شهلا (1383). «رابطۀ سبک زندگی و رضایت زناشویی در هنرمندان و مقایسه آن با افراد عادی»، نشریۀ دانش و پژوهش در روان‌شناسی، ش 21 و 22:، ص169ـ190.
[4] اوحدی، بهنام (1384). تمایلات و رفتارهای جنسی طبیعی و غیر‌طبیعی انسان، تهران: نشر صادق هدایت.
[5] پور‌حسین، رضا (1385). تأثیر وسایل ارتباط‌جمعی بر پیوندهای عاطفی در خانواده‌ها، تهران: طرح نو.
[6] پورغفاری، سوگل؛ پاشا، غلامرضا؛ عطاری، یوسفعلی (1388). «بررسی اثر‌بخشی آموزش مؤلفه‌های سبک زندگی مبنی بر رویکرد روان‌شناسی فردی بر رضایت زناشویی بین پرستاران متأهل زن بیمارستان دکتر گنجویان دزفول»،
فصل‌نامه (روان‌شناسی اجتماعی) یافته‌های نو در روان‌شناسی، ش12، دورۀ 4، ص 28ـ48.
[7] توسلی، غلامعباس؛ غیاثی ندوشن، علی (1390). «عوامل اجتماعی مؤثر بر طلاق طی دهۀ اخیر مورد مطالعه استان یزد سال‌های 1380ـ1386»، مجلۀ مطالعات توسعۀ اجتماعی ایران، س3، ش4، ص 35ـ49.
[8] جولایی، سودابه؛ بحرانی، ناصر؛ پاشایی‌پور، شهرزاد؛ دیباییان، شهرزاد (1384). «بررسی رابطۀ رضایت از زندگی زناشویی با موفقیت‌های آموزشی فرزندان»،فصل‌نامۀ خانواده و پژوهش، ش اول، س2، ص 108ـ135.
[9] جراره، جمشید؛ احمدی، رقیه (1387). ارتباط درمانی زوج‌ها و خانواده، انتشارات رشد فرهنگ.
[10] خالقی، فرزانه؛ یزد‌خواستی، فریبا (1392). «رابطة نگرش مذهبی، تعهد اخلاقی و سبک زندگی با وضعیت زناشویی (طلاق/ عدم طلاق) در زنان و مردان شهر اصفهان»، فصل‌نامۀ علمی‌ـ ترویجی اخلاق، ش11، ص107ـ132.
[11] زارع شاه‌آبادی، اکبر؛ ترکان، رحمت‌الله؛ خدادادی، آریز (1393). «نگرش زنان شهر یزد دربارۀ آپارتماننشینی»، فصل‌نامة مطالعات جامعه‌شناختی شهری، س4، ش11، ص61ـ90.
[12] فاضل، امین‌الله؛ حق‌شناس، حسن؛ کشاورز، زهرا (1390). «قدرت پیش‌بینی ویژگیهای شخصیتی و سبک زندگی بر رضایت‌مندی زوجی زنان پرستار شهر شیراز»، فصل‌نامۀ علمی‌ـ پژوهشی جامعه‌شناسی زنان، س2، ش3، ص 139ـ161.
[13] قربانعلی‌پور، مسعود؛ فراهانی، حجت‌الله؛ برجعلی، احمد؛ مقدس، لیلا (1387). «تعیین اثر‌بخشی آموزش تغییر سبک زندگی به شیوۀ گروهی بر افزایش رضایت زناشویی»، مطالعات روان‌شناختی، دانشکدۀ علوم تربیتی و روان‌شناسی دانشگاه الزهرا، دورۀ 4، ش 3، ص 58ـ72.
[14] نیازی، محسن (1390). «رابطۀ بین سبک زندگی و میزان هویت ملی مطالعۀ موردی: شهروندان شهر کاشان در سال 1389»، فصل‌نامۀ انجمن ایرانی مطالعات فرهنگی و ارتباطات، س7، ش24، ص 129ـ157.
[15] Bitter. J. R. (1993)." Communication style, personality priorities, and social interest". Journal of Individual Psychology, Vol 49(3-4), Sep-Dec, pp 331-342.
[16] Dreikurs, R. (1993). "Determinants of changing attitude for marital parents toward each other" Journal of Individual Psychology, 45, pp 31-64
[17] Frey, L.M. & Wilhite,K. (2005)" Our five basic needs: Application for understanding the function of behavior"Journal of Intervention in School and Clinic, 40(3), pp 156-160.
[18] Farnia ,Vahid, Bazeghi, Pantea, Shakeri ,Jalal, Ahmadi , Juibari , Tatari,Faezeh, Mahboubi, Mohammad(2014)" Evaluation of parental marital satisfaction and parenting style in adolescents with opium abuse" Life Science Journal;11 (6s).
[19] Hicks, M.W. Mcwey,L.M.,Benson,K.E.& HernandezWest,s.(2004). Using what premarital couples already know to inform marriage education integrationof a Gottman model prerespective.
[20] Lazarsfeld, S.(1991)."The courage for imperfection" Journal of Individual Psychology, 47, pp 43-56.
[21] Logan, E, Kern, Culette, W, & Trad, A. (1993)".Couples adjustment, Life style similarity" Journal Individual Psychology, 49,3-4, pp 456-467.
[22] Lowis, et al.(2006)".The role of religion in mediating the transition to residential care"Journal of Aging Studies, 19(3), pp 349-362.
[23] Marga, Korporaal,(2013)". the Problems and Marital Satisfaction Among Older Couples MSc1" Journal of Aging and Health, December; vol. 25, 8: pp. 1279-1298., first published on September 6.
[24] Stein, H. T. (2003). Training Classical Adlerian Psychotherapy, Sanfracisco, Alfred Adler Institute of North Western Washington.
[25] Trovato, GM. (2012).Behavior, nutrition and lifestyle in a comprehensive health and disease paradigm: skills and knowledge for a predictive, preventive and personalized medicine. EPMA J;3: 8.
)