نوع مقاله : مقاله پژوهشی

نویسندگان

• سیده فرخنده پور نصرانی ¹
• نرگس ذاکر جعفری ²

¹ دانشجوی کارشناسی ارشد گروه پژوهش هنر ، دانشکده هنر و معماری، دانشگاه گیلان، رشت، ایران

² دانشیار گروه موسیقی، دانشکده هنر و معماری، دانشگاه گیلان، رشت، ایران

چکیده

سهم بیشتر نیروی کار مرتبط با شالی‌کاری در استان گیلان، مربوط به زنان روستایی است که از دانش تجربی زیادی در حیطۀ کاری خود برخوردارند و از این‌رو حضور آن‌ها اهمیت ویژه‌ای دارد. زنان آداب شالی‌کاری یعنی کاشت، داشت و برداشت را در آیین‌های نمایشی مانند رقص قاسم‌آبادی نشان می‌دهند که علاوه بر جذابیت بصری، بیانگر پیوند معنوی و اسطوره‌ای با طبیعت هستند. بر همین اساس پرسش پژوهش حاضر در راستای نقش شاخص زنان در رقص قاسم‌آبادی و اجرای آداب شالی‌کاری مطرح شده و هدف از آن پاسخ به اهمیت حضور زنان در رقص قاسم‌آبادی براساس آیین شالی‌کاری است. پژوهش حاضر از لحاظ هدف، نظری و از لحاظ ماهیت و روش تحقیق، توصیفی و تحلیلی است. شیوۀ گردآوری داده‌ها به‌صورت کتابخانه‌ای و میدانی با استفاده از روش مردم‌نگاری در منطقه، مشاهده، مصاحبه، ثبت و ضبط اطلاعات انجام شده است. یافته‌های پژوهش نشان می‌دهد زنان در رقص قاسم‌آبادی به کمک انواع مهارت‌های یدی، قواعد شالی‌کاری و سپاسگزاری از برکات آن را نمایش می‌دهند. به عبارتی، رقص قاسم‌آبادی آینۀ تنوع فرهنگی و اندیشه‌های انسانی است. زنان در قالبی شاد، مفهوم الگوهای حرکت در شالی‌کاری را نشان می‌دهند و به همین دلیل این مفاهیم جایگاه اسطوره‌ای پیدا می‌کنند. از این‌رو به‌عنوان یک الهۀ مادر همتای ایزدبانوی اَناهیتا، مادر انسان و مادر زمین محسوب می‌شوند و مورد پرستش قرار می‌گیرند. به عبارت دیگر، تداوم و تمدید حیات و زنده‌بودن نقش زنان در ناخودآگاه آدمی به‌منظور انتقال برکت‌بخشی، پیونددهندگی و شفابخشی تجسم می‌شود.

کلیدواژه‌ها

• اسطوره
• رقص قاسم‌آبادی
• زنان روستایی
• شالی‎کاری
• نقش زن

موضوعات

• موسیقی

عنوان مقاله [English]

The Role of Woman in Ghasemabadi Dance with an Emphasis on the Ritual of Rice Farming

نویسندگان [English]

• Seyedeh Farkhondeh Pournasran ¹
• Narges Zaker Jafari ²

¹ MA student, Faculty of Art and Architecture, University of Guilan, Guilan, Iran

² Department, of Music, Faculty of Art &Architecture , University of Guilan, Rasht, Iran.

چکیده [English]

The majority of the labor force engaged in rice cultivation within the province of Guilan consists of rural women who possess extensive practical expertise in their respective fields; thus, their presence assumes particular significance. Women show the rituals of rice farming, i.e. planting, planting and harvesting, in performing rituals such as the Ghasemababdi dance, which, in addition to visual appeal, express a spiritual and mythological bond with nature. The purpose of this study is to provide an answer to the question of the significance of women's presence in Ghasemababdi dance in relation to rice farming rituals, which is raised in light of the crucial role that women play in this dance and the implementation of rice farming customs. The current research is theoretical in nature and methodology, with a descriptive and analytic approach serving its purpose. The method of data collection is library and field using the method of ethnography in the region, observation, interviews, registration, and the recording of information. Research indicates that women perform Ghasemababdi dance while demonstrating gratitude for the blessings of rice cultivation and adherence to its principles through the use of a variety of manual skills. In other words, the Ghasemababdi dance serves as a reflection of cultural diversity and human thought. It is through this form of movement that women joyfully demonstrate the concept of cereal making patterns; thus, they have acquired a legendary status. Therefore, as a mother goddess equivalent to Anahita, the mother of man and the mother of the earth, they are considered and worshiped. In other words, the continuation and extension of life and the aliveness of the role of women is embodied in the unconscious of a person in order to transmit blessing, bonding and healing

کلیدواژه‌ها [English]

• Mythology
• Ghasemabadi dance
• The Role of Woman
• Rural Women
• Rice Farming