مریم فردوسی؛ نعمت الله فاضلی
چکیده
چکیدهانسانها برای پیشبرد زندگی خود استراتژیهای زبانی متعددی را بهکارمیگیرند. این مسئله در جوامعی چون ایران که با توزیع نامتوازن قدرت روبهروست و ابزار قدرت در دسترس مردمانش به همین ابزار زبانی محدود میشود، بیشتر بهچشم میخورد. علاوهبر آن نیز گروه های خاص اجتماعی، مانند زنان، بهواسطۀ خاصتر بودن شرایط اجتماعی و ...
بیشتر
چکیدهانسانها برای پیشبرد زندگی خود استراتژیهای زبانی متعددی را بهکارمیگیرند. این مسئله در جوامعی چون ایران که با توزیع نامتوازن قدرت روبهروست و ابزار قدرت در دسترس مردمانش به همین ابزار زبانی محدود میشود، بیشتر بهچشم میخورد. علاوهبر آن نیز گروه های خاص اجتماعی، مانند زنان، بهواسطۀ خاصتر بودن شرایط اجتماعی و فرهنگی و سرمایه های اندکی که در دست دارند، بهطریق اولی به مکانیزم های زبانی مختلف متوسل میشوند تا بتوانند در میدانهایی که سهم آن ها از قدرت ناچیز است، مناسبات قدرت را بهنفع خود تغییر دهند. از همین روی هم دنیای زنانه با زبان تعریف میشود و این مقاله قرار است با بررسی کنشهای زبانی زنان در بستر زندگی روزمره به کنه زبان زنانه و البته استراتژیهای زبانی زنان پی ببرد و با روش کیفی و ترکیبی از مصاحبۀ گروهی در قالب گروه متمرکز[1]، تجربۀ زیسته و متونی مثل وبلاگها و رمانها (در حد منابع کمکی) به این پرسش پاسخ دهد که زنان ایرانی در زندگی روزمرهشان از چه استراتژیهایی برای اعمال قدرت در مقابل نابرابری ها و رسیدن به حداکثر منافع استفاده میکنند.