نوع مقاله : مقاله پژوهشی
نویسندگان
1 دانشجوی دکتری پژوهش هنر، دانشکدة پژوهشهای عالی هنر و کارآفرینی، دانشگاه هنر اصفهان
2 استادیار گروه پژوهش هنر، دانشکدة پژوهشهای عالی هنر و کارآفرینی، دانشگاه هنر اصفهان
چکیده
بومیسرودهها به سبب بیرون ماندن از دایرة ادبیات فاخر و رسمی کمتر در حوزة مطالعات ادبی مورد پژوهش نظاممند قرار میگیرند. همچنین زنان اغلب بهعنوان آفرینشگران اثر ادبی نادیده انگاشته شدهاند و این کاستی جستوجوی فردیت زن در چارچوب گفتمانهای ادبی را دشوار کرده است. بدینسبب، به سهم زنان در شکلدهی به مجموعه ادبیات کرمانجی نیز تاکنون پرداخته نشده است. این نوشتار یک موردکاوی در حوزة نقد ادبی فمنیستی، با رویکرد تحلیلیـ تفسیری و با هدف توسعهای است که تلاش دارد با کشف نشانههای نوشتار زنانه در سهخشتیهای کرمانجی، بسامد صدای زنان را در این آثار آشکار کند. در جستوجوی این نشانهها، نگارندگان هزار و 386 سهخشتی را بررسی کردند که از این شمار، 269 سروده (یکچهارم از اشعار دارای شناسة جنسیتی) را میتوان بارور از نشانههای بیان زنانه دانست. سهخشتیهای سرودهشده از سوی زنان، از دید موضوع در پنج گروه قابل بخشبندیاند: عشق و دلدادگی؛ ازدواج؛ مهاجرت، کوچ و جنگ؛ نقشپذیری اجتماعی؛ و اندرز، نفرین، معرفی خود و...؛ شناسههای بیان زنانه در این ترانهها را میتوان در دو گروه شناسههای صریح و شناسههای ضمنی بخشبندی کرد که هریک به چهار شیوة متفاوت به کار رفتهاند. در این سرودهها روح زن کرمانج بدون پرده و نقاب آشکار میشود و با شنونده به گفتوگو درمیآید. او دیگر زنی نیست که نویسندگان مرد گاه ستودنی همچون یک معشوق یا مادر و گاه نفرتبار همچون یک وسوسهگر یا ساحره برای ما وصف کرده باشند. به یاری نوشتار زنانه، او جهان پیرامون را با همة رخدادها و پدیدههای شگفتآورش از دریچة چشم خود برای خوانشگرانش ترسیم میکند.
کلیدواژهها
عنوان مقاله [English]
Searching for Signs of Ecriture Feminine in the Sechischti Lyrics of the Kurmanj Nomads
نویسندگان [English]
- Aigin Mardani 1
- Sadreddin Taheri 2
1 Ph.D. Student, Department of Art Studies, Faculty of Research Excellence in Art and Entrepreneurship, Art University of Isfahan
2 Assistant Professor, Department of Art Studies, Faculty of Research Excellence in Art and Entrepreneurship, Art University of Isfahan
چکیده [English]
Since folk poems are outside the realm of official literature, they have received less attention in the field of literary studies. Also, women are often overlooked as creators of literary works; and this has made it difficult to search for female individuality in the context of literary discourses. Thus, the role of women in shaping Kurmanj literature has not yet been addressed. This research as a case study in the field of feminist literary criticism has attempted to reveal the significance of female voice in the collection of Kurmanj Sechischtis with an interpretive analytical approach, by discovering the signs of ecriture feminine. Sechischti lyrics are an important part of the literature and folklore of the Iranian Kurmanj nomads. A Sechischti has three hemistiches, each with eight to ten syllables, with words derived from nature and everyday life based on individual experiences and ethnic memories of anonymous poets. In search for these signs, the authors have examined 1386 poems; of these, 269 poems (a quarter of poems with gender identity) have obvious features of feminine expression. Sechischties written by women can be divided into five categories, in terms of subject matter: 1) love; 2) marriage; 3) immigration and war; 4) social role-playing; 5) advice, cursing, self-introduction etc. Signs of feminine expression in these poems are either denotative or connotative; each has been used in four different methods. In these short and simple folk poems, the woman’s soul is revealed without veil and mask and talks to the audience. She is no longer a woman described by male writers, whether praiseworthy as a lover or a mother, or disgusting as a tempter or a witch. With the help of ecriture feminine, poetess describes the world around her through her own eyes for the audience, with all its amazing events and phenomena.
کلیدواژهها [English]
- Écriture féminine
- Kurmanj literature
- Sechischti
- Feminist literary criticism