نوع مقاله : مقاله پژوهشی

نویسنده

• ساناز خانبانزاده

گروه آموزشی معماری، دانشکده معماری و شهرسازی، دانشگاه آزاد قزوین، قزوین، ایران.

چکیده

حضور زنان در معماری دوره پهلوی، اتفاق مهمی است که پژوهشگران چندان به آن نپرداختند، بنابراین زنان معمار و آثارشان ناشناخته مانده است و ضرورت می یابد که این نوع پژوهش ها توسعه یابد. هدف از این پژوهش این است که مشخص شود زنان معمار که آثارشان در مجله هنر و معماری منتشر شده است، در طراحی آثارشان پیرو کدام یک از معماری رایج زمان خود بودند؟ در این راستا، از روش تحقیق تاریخی- تفسیری و توصیفی- تحلیلی، روش گردآوری اطلاعات اسنادی و کتابخانه ای، روش تحلیل داده های کدگذاری بهره گرفته شده است. معماری های رایج پهلوی، متغییر مستقل و آثار معماری زنان، متغییر وابسته است. جامعه آماری، آثار زنان معمار در عصر پهلوی است که برخی از آنان که نام و آثارشان در مجله هنر و معماری1355 منتشر شده، جامعه نمونه را تشکیل می دهند. نتایج نشان میدهد که خانم ها: رزماری گریفونه، نکتار پاپازیان، فرانکا گرگوریو حسامیان، گیتی افروز کاردان پیرو سبک مدرن بودند و غالبا از بتن و شیشه، پنجره نواری، سادگی و بروتالیسم، نما و پلان آزاد به عنوان راهکار مدرن سازی آثارشان بهره می گرفتند و خانم ها: نوشین احسان، لیلا فرهاد معتمد، کیهاندخت رادپور، مینا سمیعی، شهرزاد سراج، فرانکا گرگوریو حسامیان پیرو سبک منطقه گرا- مدرن ایرانی بودند و راهکارهایی نظیر استفاده از سقف شیبدار، حیاط مرکزی، طاق و ایوان، کانسپت و هندسه معماری ایرانی برای پیوند دادن معماری مدرن با ایرانی بهره بردند. خانم ها: رز ماری گریفونه و نسرین فقیه پیرو سبک منطقه گرا بودند و آجر در اثرشان وجود دارد.

کلیدواژه‌ها

• زنان معمار
• معماری پهلوی
• معماری معاصر
• جنسیت
• معماری زنان

عنوان مقاله [English]

investigation of the works and categories of women architects in terms of following the common architecture of the Pahlavi era

نویسنده [English]

• sanaz khanbanzadeh

Department of Architecture, Faculty of Architecture and Urban Planning, Qazvin Azad University, Qazvin, Iran.

چکیده [English]

The presence of women in the architecture of the Pahlavi period is an important event that researchers did not pay much attention to, so women architects and their works remain unknown and it is necessary to develop this type of research. The purpose of this study is to determine which of the common architectures of their time, women architects whose works were published in the Journal of Art and Architecture, in designing their works? In this regard, the method of historical-interpretive and descriptive-analytical research, the method of collecting documentary and library information, the method of analyzing coded data have been used. Common Pahlavi architecture is an independent variable and women's architectural works are a dependent variable. The statistical population is the works of women architects in the Pahlavi era, some of whom, whose names and works were published in the Journal of Art and Architecture in 1976, constitute the sample population. The results show that women: Rosemary Griffone, Nectar Papazian, Franca Gregorio Hesamian, Giti Afrooz Kardan were followers of modern style and they often used concrete and glass, strip windows, simplicity and brutalism, free facades and plans as a way to modernize their works. And ladies: Nooshin Ehsan, Leila Farhad Motamed, Kayhandokht Radpour, Mina Samiei, Shahrzad Siraj, Franka Gregorio Hesamian followed the regional-modern Iranian style and solutions such as using a sloping roof, central courtyard, arch and porch, concept and architectural geometry They used Iranians to connect modern architecture with Iranians architecture. Ladies: Rose Marie Griffone and Nasrin Faqih were followers of the regionalist style and there are bricks in their work.

کلیدواژه‌ها [English]

• Women Architects
• Pahlavi Architecture
• Contemporary Architecture
• Gender
• Women Architecture