نوع مقاله : مقاله پژوهشی

نویسندگان

1 دانشیار، گروه ارتباطات اجتماعی، دانشگاه تهران، تهران، ایران

2 دانشیار پژوهشکدۀ هنر، پژوهشگاه فرهنگ، هنر و ارتباطات، تهران، ایران

3 کارشناس ارشد تبلیغ و ارتباطات فرهنگی، دانشگاه سوره، تهران، ایران

چکیده

در میان شبکه‌های اجتماعی، محتواهای تولیدشده در اینستاگرام که یک شبکة تصویرمحور است، بیشترین تمرکز را بر نمایش زندگی روزمره دارد اما با افزایش دانش و مهارت های کاربران، این شبکة اجتماعی به عنوان یک رسانه برای انعکاس فعالیت‌های حرفه‌ای برخی کاربران نیز استفاده میشود که مجریان تلویزیونی از آن جمله هستند. این تحقیق با استفاده از روش کیفی مردم‌نگاری مجازی، صفحات اینستاگرامی 7 زن مشهور محجبه که به گویندگی و اجرا در تلویزیون اشتغال و به همین دلیل شهرت یافته اند، مطالعه کرده و به تحلیل چگونگی بازنمود پوشش این زنان مشهور محجبه در صفحات شخصی ایشان در اینستاگرام پرداخته است. در این تحقیق ضمن بهره‌گیری از نظریات گافمن و گیدنز در خصوص هویت و خودابرازی و نیز رویکرد نایار به فرهنگ شهرت، تلاش شده است به این سوال ها پاسخ داده شود که بازنمود پوشش این زنان مشهور در صفحات مذکور، چه تفاوت مشهودی با نمایش پوشش آنها در تلویزیون دارد؟ بدین منظور تصاویری از ایشان که در عرصه‌های مختلف زندگی شخصی و اجتماعی در اینستاگرام بوده، تحلیل شده است. نتایج نشان داد، بازنمود پوشش زنان در اینستاگرام، از نظر نوع پوشش، تنوع لباس و رنگ‌بندی، تفاوت بارز و چشمگیری با پوشش آنها در تلویزیون و فضای عمومی دارد. حتی برخی از این گویندگان از صفحه اینستاگرام خود برای تبلیغ گونه‌های خاصی از حجاب، با اهداف فرهنگی- تجاری استفاده کرده اند.

کلیدواژه‌ها

موضوعات

عنوان مقاله [English]

Formal and Semantic Differences in the Clothing of Women Presenters of IRIB on TV and Instagram

نویسندگان [English]

  • Abdollah Bicharanlou 1
  • Seyedeh Razieh Yasini 2
  • Behnaz Jalalipour 3

1 Associate Professor, Department of Communication, The University of Tehran, Tehran, Iran

2 Associate Professor, Department of Art, Research Center of Culture, Art and Communication, Tehran, Iran.

3 M.A of Cultural Communication, The University of Soureh, Tehran, Iran

چکیده [English]

This research is based on this assumption that the ways people are represented in TV are different with the ways they are represented on social media such as Instagram because the nature of social media is different with the nature of mass media. Thus the users of social media when using these media to represent their daily lives, actively use these media to show unofficial (informal) pictures of their lives while when they attend in a T.V program, they are represented very formally. The interaction on social media like Instagram is very intimate than in mass media like T.V. One of the issues to study is to find the differences between representing the people clothing in social media and Television. Some of Iranian Veiled TV presenters interacts to their audiences on Instagram; a considerable issue on the re-presentation of the mentioned women on Instagram is their dress. This study is to analyze the depiction of veiled Women TV presenters on their dress on Instagram through analyzing their shared pictures. In addition to analyzing the way of selected women dress re-presentation, the paper is to respond whether their dress in TV is different to unofficial space such as Instagram? To review the literature, Giddens approach on the identity & Goffman theory on the self- presentation in everyday life were reviewed. This research is qualitative in method applied, and to analyze the Instagram pages of women TV presenters, nethnography method has been applied. The sample selected to study by nethnography method consists of 7 pages of Iranian Veiled TV presenters. The analysis of veiled TV presenters shared pictures in Instagram shows that their clothing on Instagram is different in terms of diversity and color with their represented dress in Television programs and some TV presenters advertise some dress goods in their Instagram pages.


کلیدواژه‌ها [English]

  • Instagram
  • T V
  • Clothing
  • Women presenters
  • Celebrity
جعفری، علی و اسماعیلی، محمدمهدی (1391). «بررسی انتقادی دگردیسی «حجاب چادر» در بازنمایی تلویزیونی: مطالعۀ معناشناختی دو سریال «آخرین گناه» و «بی‏صدا فریاد کن»، تحقیقات فرهنگی ایران، 5(1)، 157- 186.
خانیکی، هادی و بابایی، محمود (1390)، «فضای سایبر و شبکه‏های اجتماعی، انجمن ایرانی مطالعات جامعه اطلاعاتی»، 1، 71- 93.
دبور، گی (1398). جامعۀ نمایش. ترجمۀ گودرز میرانی. تهران: انتشارات علمی و فرهنگی.
سامانی، سمانه و فراهانی، اعظم (1395) «هویت آنلاین و اینستاگرام (مطالعۀ چگونگی نمایش هویت جوانان در اینستاگرام)»، رسانه، 27(2)، 85- 105.
شجاعیان، زینب (1400)، مطالعۀ سبک زندگی زنان ایرانی خرده‎سلبریتی اینستاگرام، پایان‏نامه کارشناسی ارشد مطالعات فرهنگی و رسانه، تهران. دانشگاه تهران.
شفیعی سروستانی، ابراهیم (1391). «آیین برنامه‏ سازی دربارۀ فرهنگ عفاف و حجاب. قم: مرکز پژوهش‏های اسلامی صداوسیمای جمهوری اسلامی ایران.»
ضرغامی، شفق (1398). «بازنمود خود و شکل‏گیری هویت توسط خرده‏ سلبریتی‏های شبکۀ اجتماعی.» پایان‏نامه کارشناسی‏ ارشد مطالعات فرهنگی و رسانه، دانشکده علوم اجتماعی. دانشگاه تهران.
کازنو، ژان (1387). جامعه‏ شناسی وسایل ارتباط جمعی. ترجمة باقر ساروخانی و منوچهر محسنی. تهران: انتشارات اطلاعات.
کلنر، داگلاس (1399). نمایش رسانه‏ای. ترجمۀ گودرز میلانی، تهران: انتشارات علمی و فرهنگی.
گافمن، اروینگ (1396). نمود خود در زندگی روزمره. ترجمة مسعود کیانپور. چاپ چهارم، تهران: نشر مرکز.
گشنیزجانی، گلنار (1395). تیپولوژی بدن رسانه‏ای و تحلیل کردارهای بدنی کاربران شبکۀ اجتماعی اینستاگرام، پایان‏نامۀ کارشناسی ارشد ارتباطات، تهران، دانشگاه تهران.
گیدنز، آنتونی (1388). چشم‏اندازهای جهانی. ترجمۀ محمدرضا جلایی‏ پور. تهران: انتشارات طرح نو.
گیدنز، آنتونی (1394). تجدد و تشخص. جامعه و هویت شخصی در عصر جدید. ترجمۀ ناصر موفقیان. تهران: نشر نی.
لاجوردی، آزیتا (۱۳۹۷). بازنمود سبک زندگی جوانان ایرانی در شبکه‏ های اجتماعی؛ مطالعۀ موردی اینستاگرام، پایان‏نامۀ کارشناسی ارشد تبلیغ و ارتباطات فرهنگی، تهران، دانشگاه سوره.
مدح‏خان، مرجان (1394). مطالعۀ مؤلفۀ حیاء در میان کاربران زن ایرانی اینستاگرام، پایان‏نامۀ کارشناسی ارشد تبلیغ و ارتباطات فرهنگی، تهران، دانشگاه سوره.
یاسینی، سیده ‏راضیه (1399). زیبایی‏شناسی پوشاک زنان پس از انقلاب اسلامی ایران، تهران: پژوهشگاه فرهنگ، هنر و ارتباطات.
Coulter-Smith, L. (2009). Mapping outside the frame: Interactive and locative art environments. In Digital Visual Culture: Theory and ractice: Computers and the History of Art Series (pp. 35-65). Intellect and University of Chicago Press.
Crichton, S., & Kinash, S. (2003). Virtual ethnography: Interactive interviewing online as method. Canadian Journal of Learning and Technology/La revue canadienne de l’apprentissage et de la technologie, 29(2). http://dx.doi.org/10.21432/T2W02T
Glucksman, M. (2017). The rise of social media influencer marketing on lifestyle branding: A case study of Lucie Fink. Elon Journal of Undergraduate Research in Communications, 8(2), 77-87.
Hermawan, D. (2020). Influencer Marketing in Digital Era: Does It Really Works?. International Journal of Management, Entrepreneurship, Social Science and Humanities, 3(2), 50-67. http://dx.doi.org/10.31098/ijmesh.v3i2.260
Konzinets, Robert (2010). Doing Ethnographic Research Online. Sage Publication.
Hermawan, D. (2020). Influencer Marketing in Digital Era: Does It Really Works?. International Journal of Management, Entrepreneurship, Social Science and Humanities, 3(2), 50-67.
Mirzoeff, N. (2002). The Subject of Visual Culture, the Visual Culture Reader (2nd ed.). London & New York: Routledge.
Nayar, P. K. (2009). Seeing Stars; Spectacle,Society and Celebrity Culture. New Delhi: Sage Pubications.
Papacharissi, Z. (2010). Conclusion: A networked self. In Z. Papacharissi (Ed.), A networked self: Identity, community, and culture on social network sites (pp. 304–218). New York: Routledge.
Papacharissi, Z. (2012). A Networked Self: Identity Performance and Sociability on Social Network Sites. In F. L. Lee, L. Leung, J. Qiu, & D. Chu (Eds.), New Media Research (pp. 207-221). London: Taylor & Fra